Beste huisonderwijzer,
Beste lid,
Wij worden soms als vereniging verweten dat we alles slikken wat de overheid ons oplegt. Iets dat misschien zo lijkt naar de buitenwereld toe, maar je moet weten dat activisme verschillende vormen kan aannemen. Ons schijnbaar slikken van alle nieuwe maatregelen, decreten en wetten is namelijk een bewuste keuze. Wij, als bestuur, geloven niet in aanvallen en wij-zij. Wij geloven in dialoog en samen. Dat laatste is iets waar we de afgelopen 8 jaar ongelooflijk hard aan gewerkt hebben. We hebben banden opgebouwd met de Onderwijsinspectie, het Agentschap voor Onderwijsdiensten en politici. We worden onze mening gevraagd. We mogen onze mening geven. Er wordt naar ons geluisterd. Niet altijd. De huidige minister van Onderwijs blijft onze ontmoeting verzetten, maar we geven niet op. We zullen haar spreken. Van vrouw tot vrouw. Van moeder tot moeder.
De voorbije dagen waren voor ons ongelooflijk hectisch. Onze kinderen moesten zichzelf even bezig houden en kregen 3 keer per dag boterhammen. (The horror! Jullie kunnen jullie inbeelden wat dat voor huisonderwijskinderen betekent.) We spraken met journalisten en lieten fotografen toe in onze bubbels. Iets wat niet voor elk bestuurslid of elke vrijwilliger even makkelijk was, maar dat hoort nu eenmaal bij ons soort activisme. Onze kinderen weten het al: “We doen dit voor andere huisonderwijskinderen. We doen dit voor het VHoV.”
Een van onze doelen is het huisonderwijs in een positief daglicht stellen. Dat werd bij de oprichting van de vzw al geformuleerd door Katrien Roos (die toen voorzitter was) en blijft voor ons een van de belangrijkste zaken. We willen bewustzijn creëren rond huisonderwijs door kennis te verspreiden. We geven interviews, schrijven artikels, worden gastdocent ‘alternatieve vormen van onderwijs’ aan de hogeschool, geven lezingen en organiseren workshops. (Gratis, trouwens. We zijn allemaal vrijwilligers.) Het zal jullie misschien verbazen als we zeggen dat we eigenlijk procentueel gezien meer bezig zijn met professionelen dan met huisonderwijzers. Wij geven infosessies aan CLB’s, CAR’s, psychiaters, politici, dokters en ja… Deze zomer gaan we zelfs twee workshops geven over huisonderwijs aan de werknemers van de Examencommissie in Brussel.
Wij zijn geen roepers die op de barricades staan te schreeuwen. Versta ons niet verkeerd: Als het nodig is, zullen we onszelf schor schreeuwen… Maar voor nu houden we het bij een ander soort activisme. Misschien ligt het gewoon in onze aard om niet bij elke verwezenlijking iets te posten op sociale media? Of misschien hebben we al een keer te veel moeten horen dat we ‘maar’ huisvrouwen zijn? Veel misschienen, maar een iets staat vast: We vechten voor huisonderwijs, huisonderwijzers en alle huisonderwijskinderen. We zijn er voor jullie!
Liefs,
Naomi, Bieke en Liesje