#ditzijnwijhuisonderwijzers is een initiatief van het VHoV . Laat jij ook van je horen door onderaan dit bericht een korte reactie achter te laten? Vertel ons wie je bent en waarom je huisonderwijs geeft in een vijftal lijnen. Wij plaatsen het dan online.
“Huisonderwijskinderen zijn niet gesocialiseerd!”, “Ik zou het niet kunnen zo nooit onder de mensen komen!”, “Je kan toch niet alle vakken geven? Wat met wiskunde?” en “Alle huisonderwijzers zijn raar!” Het zijn maar een paar van de vooroordelen waar we, misschien wel elke dag, mee geconfronteerd worden. “Onbekend is onbemind,” dachten we bij het VHoV en daarom lanceerden we begin januari 2019 onze actie #ditzijnwijhuisonderwijzers. Zo willen we vooroordelen rond huisonderwijs de wereld uit helpen. Als je zelf huisonderwijs geeft en omringd wordt door een warme groep huisonderwijzers en hun kinderen is het makkelijk. Wij weten dat onze kinderen genoeg sociale contacten hebben en opgroeien tot zelfstandige en sterke jongeren en volwassenen. Als je zelf geen huisonderwijzers kent dan is het normaal dat je je laat leiden door wat je in de media hoort. Laten we ons daarom even voorstellen. Dit zijn wij… Huisonderwijzers in Vlaanderen…
Katrien: 6 jaar geleden eerder toevallig in het huisonderwijs gerold. Alhoewel we bij de start zeiden dat dit maar voor enkele maanden was, zagen we in een korte tijd welke mogelijkheden er allemaal voor het grijpen lagen. Het bracht ook zoveel rust in ons gezin en plezier in het leren. Ondertussen zijn mijn kinderen tieners en geven we nog steeds huisonderwijs. Eerlijk? Ik zal het missen als ze hun diploma binnenkort in handen hebben.
Leslie: Na een moeilijke periode met gepest worden, besloten wij in 2014 dat een jaar huisonderwijs perfect zou zijn om terug aan het zelfvertrouwen van onze oudste te werken. Nu, vijf jaar laten zijn we nog steeds bezig. Niet enkel de oudste is gegroeid op zoveel vlakken, ook de jongste met zijn eigen moeilijkheden kan op zijn tempo groeien. Daarnaast laat huisonderwijs ons ook toe om de wereld in te trekken om zo van dichtbij te leren en alles in vraag te stellen, in plaats van alles uit tekstboeken te halen. Dat maakt alles veel echter. Elk jaar opnieuw stellen we de kinderen de vraag of we voor nog een jaar huisonderwijs gaan, of dat ze naar school willen. Huisonderwijs wint, elke keer.
Ik ben Liesje, mama van 2 zonen (bijna 9 en 4 jaar). We hebben 4 jaar in het buitenland gewoond voor het werk van mijn man en zijn toen aan ons huisonderwijsavontuur begonnen. We houden van de vrijheid die het ons geeft. Het maakt ons als gezin erg flexibel, maar biedt ook zekerheid aan de kinderen. Als we opnieuw zouden verhuizen dan kunnen ze zich helemaal concentreren op het vriendjes maken en een nieuwe cultuur ontdekken zonder zich zorgen te maken over school.
Ik ben Kimberley, mama van 5 (10, 9, 5, 3 jaar en eentje van 9 maanden). Wij zijn 5 jaar geleden ons huisonderwijs avontuur gestart omdat onze oudste niet voltijds naar school kon door zijn extra zorgen en een geschikte school op 6 uur rijden per dag met de bus van ons huis lag. Inmiddels zijn we overtuigd van het onderwijs op maat voor elk kind individueel en de kracht van de wil in het slagen van hun huisonderwijs. Dankzij huisonderwijs groeien de kansen op een diploma van onze 3 zorgenkinderen aanzienlijk. Drie keer per jaar zitten we samen en bespreken we de optie school. Tot nu toe kiezen ze bewust zelf voor huisonderwijs.
Cindy: ooit vol goede moed aan een schools traject begonnen… 4 schooljaren (en 6 scholen) later totaal uitgeblust beslist om over te stappen op huisonderwijs… Gezien de specifieke noden van mijn zoontje van 7 is er voor ons jammer genoeg geen plek in het schoolse systeem… Zoonlief zou voor geen geld ter wereld terug naar school willen… Hij kan nu ontwikkelen op zijn eigen tempo en naast de klassieke schoolse werkjes hebben we nog meer dan voldoende ruimte voor onze eigen projectjes… Overgiet dit met een sausje van zijn rijk gevuld sport- en verenigingsleven en we hebben de ideale basis om hem te laten ontwikkelen tot een toffe en evenwichtige jongeman !
Ik ben Anja, mama van 5 kinderen. In 2017 zijn wij voor een tijdje naar Hongarije verhuisd. Daarom kozen wij voor huisonderwijs voor onze 3 jongste kinderen. Toen we terug waren vonden de 2 jongste huisonderwijs gewoon veel leuker dan naar school gaan. We hebben de vrijheid gekregen die onze kinderen in een school niet hadden. Hebben ze een moeilijk moment dan nemen we een stapje terug. Begrijpen ze iets niet volledig dan maken we er een extra les van, deze vrijheid heeft geen kind dat naar school gaat.
Ik ben Kim, mama van Alexandra (8 jaar) en ik geef sinds september 2018 huisonderwijs. Mijn dochtertje heeft ASS (autisme) en thuisonderwijs is de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb. Uiteraard zijn we voor deze beslissing niet over 1 nacht ijs gegaan, maar voor mijn dochter was dit zeker de juiste keuze. Hoewel ze verstandelijk goed is werd ze op school niet altijd begrepen door haar aandoening. Ze kreeg stempels als ‘verwend’ en ‘gewend om haar zin te krijgen’, maar kinderen met een beperking hebben gewoon een andere aanpak/zorg nodig en helaas schiet die op scholen vaak tekort. Sinds ze huisonderwijs krijgt bloeit ze helemaal open en is ze veel kalmer (mentaal) doordat er minder druk op haar kleine schouders ligt. Ze is gelukkig en is dat niet waarom we ouders geworden zijn, om onze kinderen gelukkig te zien? De angststoornis die ze op school ontwikkelde, bovenop de ASS, is zelfs zeer sterk verminderd en ze krijgt weer vertrouwen in zichzelf. En wat het schoolse betreft, gaat ze met grote sprongen vooruit. Dus nee, ik heb nog geen minuut spijt gehad van mijn beslissing om thuisonderwijs te geven.
Wendy: Na een poging in het reguliere onderwijs voor onze zoon met autisme, zijn we overgestapt op huisonderwijs. Zelfs met de toenmalige GON-begeleiding was het voor onze zoon niet haalbaar om school te lopen. Toen het m-decreet in voege ging, heeft hij 2 jaar buitengewoon onderwijs gevolgd, in de hoop dat men hem daar aangepast onderwijs kon geven. Helaas is ook dat niet gelukt. Ondertussen volgt hij terug huisonderwijs en voelt hij zich top. Hij maakt goede vooruitgang, zowel cognitief als sociaal-emotioneel.
Ik ben Jill en heb een zoon van 6 en een dochter van 4. We hebben voor huisonderwijs gekozen omdat we merkten dat onze zoon vaak gefrustreerd thuiskwam van school. Hij bleek te weinig uitdaging te hebben (zelfs nadat hij een jaar vooruit werd geschoven). Daarnaast waren er vaak meningsverschillen ’s morgens omdat hij wou dragen wat zijn zus droeg (nl kleedjes, veel roze…). We waren redelijk overtuigd dat dit gepest zou kunnen uitlokken… Alles bij elkaar opgeteld zijn we tot het besluit gekomen om over te schakelen naar huisonderwijs, waardoor de dochter ook meteen huisonderwijs kreeg (omdat het raar is de ene wel en de andere niet naar school te brengen). We zijn pas in september 2018 gestart. In het begin was het vooral zoeken hoe we alles zouden organiseren, maar nu hebben we onze draai gevonden. Ik gebruik voornamelijk de boeken die ze op school ook gebruiken, maar voor wero bv in een andere volgorden, omdat de kinderen zelf hun wero-thema mogen kiezen (waar we dan 2 weken rond werken). Rekenen gaat vaak iets vlugger, omdat ik bij onze zoon weinig herhaling geef (en er staan meestal wel wat herhalingslessen per onderdeel in). Het is meer op zijn tempo, er zijn meer kansen om te spelen, te puzzelen of om smartgames te doen. Geen huiswerk (of alleen maar huiswerk, afhankelijk hoe je het bekijkt), veel tijd voor ‘naschoolse’ activiteiten. Ook meer ruimte voor uitstappen die aan het wero-thema verbonden zijn (vb. Natuurhistorisch museum Brussel, planetarium…)
Ik ben Sofie. Mama van 2 zonen (12 en 9) en een dochter (7). Oorspronkelijk gestart met huisonderwijs omdat mijn oudste, die ASS heeft, een zeer moeilijke start kende in de kleuterklas. Huisonderwijs bood hem rust en de mogelijkheid om op zijn eigen tempo de wereld te verkennen. Ik heb hem zien veranderen van een bang vogeltje naar een toffe, beginnende puber die zijn vleugels durft uit te slaan. Ook bij mijn twee jongste kinderen zie ik de vele voordelen van het 1 op 1 les krijgen. Of je nu kiest voor een college, een methodeschool of huisonderwijs: het zijn allemaal volwaardige mogelijkheden. Elke ouder kiest de optie die het best bij zijn kind past.
Ik ben Inka, ik heb 3 kinderen, een dochter van bijna 18 die gewoon naar school gaat en 2 jongens (11 en 9 jaar) die sinds november 2018 huisonderwijs krijgen. Die van 11 heeft een concentratie probleem op school en thuis kan hij het wel, die van 9 is hyper sensitieve en kwam altijd gefrustreerd en met hoofdpijn uit school, nu 2 gelukkige jongens die super graag nieuwe dingen ontdekken.
Ik ben Ella en ik heb 6 kinderen ( tussen 12 en 25 jaar ) die allemaal zijn ontwikkeld in huisonderwijs. Onze oudsten (toen 8,5 en 3,5 jaar ) hadden zélf al snel door dat ze zich verveelden op school en er véél meer te leren was buiten de schoolmuren : leren van het leven zélf. Mijn zoon is welgeteld 1,5 uur in de “kleuterklas” geweest en kwam naar buiten met de (eigen) wijze woorden, z’n schouders ophalend: “Ik kan hier niets komen doen, het enige wat we gedaan hebben is onnozele liedjes zingen en appeltjes schillen. Mama, ik weet al heel veel van mezelf en als ik iets wil weten vraag ik het wel aan jou of zoek het zelf op in een boek”. Ondertussen zijn we 17 jaar verder en ben ik de “trotse” mama van 6 fijne, geëngageerde en nog steeds leergierige (afgestudeerde) studenten die weten wat ze willen, kritisch voor zichzelf kunnen en mogen nadenken, aangepast aan de maatschappij en zeer sociaal. Ondertussen hebben ook de jongsten zélf voor school gekozen en heel “graag gezien” door alle leerkrachten. Nee, zij zijn niet schoolmoe, onaangepast, breken de boel niet af, hebben respect voor iedereen en zijn zeer geconcentreerd en gemotiveerd.
Ik ben Linda, mama van twee zonen. Na een ongelukkig schoolparcours met de oudste zoon, waarbij hij door school en clb onleerbaar verklaard werd, zijn we overgestapt op huisonderwijs. Wat nu 8 jaar later al veel vruchten heeft afgeworpen. De jongste zoon is mee in het huisonderwijs gerold doordat de school waar hij ingeschreven stond , vriendelijk verzocht hem thuis te houden tot hij zindelijk was. Door zijn autisme gebeurde dit pas rond de leeftijd van drie jaar en half. Daartegen stond hij al iets verder dan de gemiddelde leeftijdsgenoot en bleek dat ass een heuse hindernis zou blijken voor een standaard schooltraject. Buiten de lesuren zijn er groepsuitstappen met andere huisonderwijzers, groepszwemlessen in het openbaar zwembad met leeftijdsgenoten uit onze gemeente, codeerlessen in een stedelijk onderwijs op zaterdag, voetbaltrainingen in een geweldige voetbalploeg en nog zoveel meer. Wij zijn geen “vreemde school-hatende hippies” maar gewone mensen die het welzijn van hun kinderen voorop stellen.
Mijn naam is Hanneke, moeder van twee dochters van 7 en 4. Tijdens de zwangerschap van de oudste leerde ik al huisonderwijzers kennen, waardoor het voor mij “een van de opties” werd. Nadat de oudste 3 dagen naar school geweest was wist ik, dit is niet onze weg. We houden van het samen leren (ja ik leer zelf ook elke dag 🙂 ) en de vrijheid die het geeft. De 1 op 1 aanpak werkt heel goed, we versnellen waar kan en doen extra dingen waar nodig. Naast de schoolse methodes (die we zelf als meest passend kiezen) houden we nog veel tijd over voor sporten en clubjes, afspraakjes met vriendjes en vriendinnetjes en uitstapjes naar musea waar we buiten de schoolboeken ook nog heel veel leren. Op de vraag huisonderwijs of school, klinkt het nog altijd volmondig huisonderwijs!
Ik ben Kelly, mama van Mauro ( 15 jaar). Wij zijn pas op latere leeftijd met huisonderwijs gestart, maar heb nu spijt dat we dit niet eerder deden. Vanaf het eerste middelbaar had mijn zoon allerlei onverklaarbare klachten waardoor naar school gaan zo goed als onmogelijk werd. Na een lang traject met heel wat medische onderzoeken en opnames, waarbij er ook getest werd met Bednet en halve dagen school hebben we uiteindelijk beslist om hem huisonderwijs te geven. Vanwege extreme hoogsensitiviteit reageert mijn zoon op zowat elke prikkel met hevige fysieke klachten. Een schoolse omgeving was dus geen optie meer. Nu studeert hij om zijn diploma Humane Wetenschappen te behalen via de Examencommissie. Geen druk, geen stress, alles op zijn eigen tempo en hij zit nu zelfs 2 jaar voor op zijn leeftijdsgenoten.
Ik ben Liesbet en ben de mama van een dochter (9 jaar) en een zoon (6 jaar). We geven huisonderwijs omdat het leerrijk, leuk en ontspannend is. Onze kinderen krijgen onderwijs aangepast aan hun tempo en ze hebben medezeggenschap in de leermethodes die we gebruiken. Werkt een bepaalde methode niet voor hen, dan zoeken we naar een alternatief. Ze krijgen door het huisonderwijs de kans om veel hobby’s te beoefenen, samen met ons op uitstap te gaan en hun talenten te ontdekken. Maar dit alles in een rustige sfeer met nog veel overschot aan tijd om te spelen en te ontdekken, hetgeen zo belangrijk is in het leven van een kind.
Ik ben Christel en Ik geef sinds 7 jaar thuisonderwijs aan onze 12 jarige dochter, Ilana. We zijn begonnen Met thuisonderwijs op vraag van Ilana, ze kon haar draai niet vinden in school. Het hoefde voor haar niet en werd er doodongelukkig van. Ik ben dankbaar voor deze kans want ik leer de wereld kennen door de ogen van mijn kind. Ze heeft haar basisexamen net afgelegd en nu beginnen we aan secundair. Sociaal is ze een bezige bij, sportverenigingen, muziekacademie, paardrijden, culturele uitstappen met andere to-kinderen. Elke zomer opnieuw geef ik haar de keuze; naar school bij je vriendinnen of thuis les krijgen. En haar keuze is overduidelijk, dus gaan we door Met onze fijne samenwerking tussen mama en dochter.
Ik ben Pascale en geef sinds februari 2016 thuisonderwijs aan mijn twee zonen van 13 en 10 jaar. Onze oudste zoon heeft ASS, heel veel tics en zware verbale dyspraxie. De jongste heeft ASS en DCD (ontwikkelingsdyspraxie). Beide kinderen zijn naar school geweest, maar ondervonden daar veel weerstand van de leerkrachten, pesten van andere leerlingen. Om ze op school te geven waar ze nood aan hebben zouden ze allebei naar een aangepaste school moeten gaan. Deze liggen echter niet naast de deur en dus zouden ze op internaat moeten, ver weg van hun thuis. Dit is voor onze kinderen geen optie. Toen onze kinderen begonnen met huisonderwijs waren zij helemaal opgebrand van de voortdurende stress, de frustraties en de angsten. Nu ze thuis les krijgen bloeien ze helemaal terug open. Wij kunnen hen nu beter les geven aangepast aan hun noden en niet aan de noden van die groep van 25 kinderen in de klas.
Ik ben Lize en geef mijn dochters van 4 en 7 met veel plezier thuis les. Van school kwamen ze altijd kregelig terug, ik stelde me vragen bij het gewelddagig gedoe op de speelplaats en doordat ik vaak in de klas kwam om muziekles te geven, zag ik dat ze daar de helft van de tijd verliezen met collectief stil proberen zijn, jasjes aandoen, het ritme van de traagste volgen, … Onze dochters kozen zelf voor thuisonderwijs, en gebruiken nu die extra tijd om meer te spelen, zo belangrijk voor kleine kinderen! Ze kunnen uitslapen, ze zijn minder vaak ziek en helemaal niet kregelig meer. We kunnen ook extra tijd besteden aan muziek, kunst en vraadigheden, en bovendien gaan ze door het onderwijs op maat veel sneller vooruit!
Kristien: Juni 2016 besloten we om onze zoon niet te laten starten op een secundaire school. Ook al had hij superleerkrachten in het lager, het naar school gaan kostte veel energie met zijn diagnoses van ASS en ADHD. Huisonderwijs liet ons toe om die energie beter te doseren en zo een project aan te vatten dat volledig op zijn maat was qua ritme (sommige vakken veel sneller, andere vakken rustiger) en vooral qua inhoud (met extra vakken zoals programmeren, actua, Oud-Grieks, …). Mei 2017 besloot ook onze dochter om het traject van huisonderwijs te volgen. Dit liet haar toe om grondiger en zelfstandiger te studeren en toch ook nog te kunnen reizen en vrijwilligersprojecten in het buitenland te doen. In juni 2018 studeerde zij af en ondertussen neemt ze nog een extra gap-year om de wereld en andere culturen te ontdekken.
Mijn naam is Jessica. Dankzij de ervaring & zoektocht met mijn oudste zoon(14 HSP) en mijn eigen lijdensweg(ook HSP) startte ik samen met enkele (ex)collega’s en ouders op 1sept.2014 de Phoenix Academy Belgium. PAB is een project in collectief huisonderwijs, opgericht om een alternatief te kunnen bieden aan jongeren die uitvallen uit het reguliere onderwijssysteem.
Ik ben Naomi, Mama van 3 jongens (7,6,3) en geef sinds 2018 thuisonderwijs. Zelf heb ik ook vanaf het 2de leerjaar thuisonderwijs gekregen en genoot altijd van de flexibiliteit en creativiteit. Ik droomde er altijd van dit ook te kunnen geven aan mijn eigen kinderen en we genieten er enorm van.
Ik ben Veronique en geef huisonderwijs aan mijn twee zonen van 7 en 5 jaar. Onze jongens hebben veel nood aan beweging, natuur, ruimte en rust. Een hele dag doorbrengen binnen de vier muren van een schoolgebouw leek me voor hun niet de beste keuze. Momenteel begint de dag hier met het voederen van onze schapen, konijnen, kippen, pony,… Daarna doen we 2 uurtjes schoolwerk. De rest van de dag is voor (buiten)spelen, tuinieren, lezen, uitstapjes, creativiteit, ontmoetingen, zwemmen, bib, wandelen,… We vinden het huisonderwijs heel leuk, genieten van de vrijheid en elkaar !
Ik ben Nathalie, mama van Jonathan (19) en Margaux (18). Onze kinderen hebben altijd huisonderwijs gekregen, gewoon omdat we het leuk vonden om op ons eigen tempo te werken en grotendeels onze eigen vakken te kiezen. Zo kozen de kinderen voor vakken als psychologie, kunstgeschiedenis en programmeren. We hadden veel tijd om te reizen. We hebben geen examencommissie gevolgd, maar via portfolio’s en examens in het buitenland een diploma secundair onderwijs behaald. Jonathan studeert nu zijn tweede jaar in het Verenigd Koninkrijk en Margaux is net haar studie begonnen in Luca Antwerpen, grafisch ontwerp.
Ik ben Lyda, trotse thuisonderwijzende mama van een meisje van 8 en twee jongens die 4 en 0 jaar oud zijn. Nadat de oudste een aantal jaren naar school is gegaan hebben we er in 2017 voor gekozen om vanuit Nederland naar Vlaanderen te verhuizen om huisonderwijs te geven. Huisonderwijs is voor ons zo veel meer dan thuis werkboekjes maken en niet naar school gaan! Leven en leren zijn elk moment van de dag inelkaar verweven, we gaan er vaak op uit en we hebben al veel leuke mensen ontmoet via thuisonderwijs Facebook groepen… Ik zou echt niet gauw meer anders zou willen!
Ik ben Kristel, ik geef sinds vorig schooljaar thuisonderwijs aan mijn twee zoons en dochter. De oudste ging toen naar het zesde leerjaar en we zagen hem niet klaar zijn voor de ‘grote’ school, het middelbaar, tegen dat moment eraan kwam. Hij leek maar een schim van zichzelf door dat proberen meelopen in groep en commentaren op wie hij is. In plaats van stilaan sterker op de eigen benen te staan en op te groeien tot een stevige, zelfstandige kerel, leek hij alsmaar meer een schim van zichzelf, onzeker door de commentaren op wie hij is en gebrek aan steun bij wat hem interesseert. Voor dat ene jaartje een andere school, en dan weer veranderen naar het middelbaar toe, zagen we niet zitten. Ook wilden we hem weer meer bij zichzelf laten komen, vooraleer hem los te laten. Thuisonderwijs was het antwoord. De jongere broer en zus besloten zelf mee de stap te zetten naar thuisonderwijs. Broer had al jaren af en aan last van de drukte, zus heeft een temperament dat om maatwerk vraagt. Thuisonderwijs was voor ons een goeie beslissing. Ze leren bovenop hetgeen wat ze moeten kennen ook de dingen die hen echt interesseren en dat allemaal op de manier die voor hen best past.
Katharina (32): Mijn twee dochters van 13 en 10 zijn altijd naar school geweest. Op zich geen slechte ervaring, maar soms botsten bepaalde ideeën. Toen mijn jongste zoon van nu 5 jaar werd geboren, ging ik op zoek naar alternatieven. In eerste instantie betrof het scholen iets verder van de deur. Tijdens mijn zoektocht kwam ik in contact met thuisonderwijzers en zo werd het idee in die richting gevormd. Dit ging niet over 1 nacht ijs, maar tot nu kan ik zeggen dat ik blij ben met deze beslissing. Mijn dochters blijven schoolgaand omwille van co-ouderschap, maar ook omdat ze dat zelf graag willen. Ik vind in mijn keuze voor thuisonderwijs vooral belangrijk dat Luca zelf zijn interesses kan aangeven en we daarrond kunnen gaan werken. Voor ons gezin brengt het ook een bepaalde vrijheid met zich mee. De combinatie met mijn job als zelfstandig vroedvrouw is soms puzzelen, maar momenteel zeker haalbaar. Niet anders dan met schoolgaande kinderen is een ondersteunend netwerk belangrijk. We proberen regelmatig af te spreken met andere thuisonderwijzers.
Rinaldo: Onze kinderen groeien op in een meertalig gezin. Huisonderwijs is voor ons de ideale weg om die pefecte meertaligheid (Pools-Nederlands-Engels) van jongsaf te onderhouden. We zijn heel sterk overtuigd van de methode van “implicit learning”: door (begeleid) permanent actief bezig te zijn met diverse zaken leer je heel snel: motorische vaardigheden worden veel sneller ontwikkeld en het brein slaat permanent allerlei data op. Huisonderwijs geeft eveneens de mogelijkheid om direct in te spelen op vaardigheden en interesses: leren gaat veel sneller, passies kunnen veel diepgaander worden ontwikkeld. Concreet: onze oudste dochter heeft voldoende tijd om allerlei vaardigheden te ontplooien: topsport ritmische gymnastiek, ze volgt animatiefilm in het deeltijdskunstonderwijs, ze is actief lid van de Belgische Vereniging van Paleontologie, we bezoeken vaak musea, hebben tijd voor wandelen in de natuur (zee, bos, bergen, …), reizen, ze is lid van de kinderjury, volgt zangles. Lezen, film kijken, zaken opzoeken kan ze perfect in de 3 talen. Daarnaast krijgt ze van ons les Frans, muziek, en beginnen we heel kort met Latijn. Er is voldoende tijd om te knutselen, spelen en het maken van oefeningen wiskunde. Onze jongste dochter volgt dit allemaal eveneens op enthousiaste wijze mee. Ook zij doet ritmisch turnen, balsport, is lid van de kinderjury, knutselt graag, maakt graag allerlei oefeningetjes, bezoekt graag musea, … Wereldoriëntatie is voor onze beide dochters geen enkel probleem en ze hebben beiden al een hoog transcultureel empathisch vermogen ontwikkeld. Ook meehelpen in de keuken en allerlei noodzakelijke huishoudelijke zaken zijn belangrijke vaardigheden die op spontane wijze worden gestimuleerd.
Wil jij ook jouw huisonderwijsverhaal delen? Dan kan je hieronder een tekstje van een vijftal lijnen (met of zonder foto) achterlaten en dan voegen wij het aan de pagina toe.
Geef een reactie